Yalnızlıq Yenilginiz Yox, Zəfəriniz Olsun.

Yalnızlıq çox da qorxulu deyil, məncə. Bir insan yalnız qaldığında etdiyi hər bir hərəkəti ölçüb-biçməyə başlayır. Və o zaman yalnışlarla doğruları ayırd edə bilir. Özü ilə daha çox vaxt keçirir. Dərdləşməyə adam olmadı, özü ilə danışır. Sanki iki kişilikli imiş kimi digər yanı ona məsləhət də verir üstəlik.
Yeni hobbilər edinir. Hər gün fikrini bu məşğuliyyətlərə adadıqca yalnızlığı fərqli alqılamağa başlayır yavaş-yavaş. Əslində, bir yandan tərk edilib, bir yandan özünü qazanır. Özü ilə dost olur, içində itirmə qorxusu olmadan. Çünki insanı özündən başqa hər kəs tərk edər. Yanında kim olmasa da, hər zaman o olar. Səni dinləyər. Çölünə susub, içinə bağırarsan ha? Bax, o bütün hayqırışlarını eşidə bilən tək kişi olar. Cisminin içinə Tanrının həbs etdiyi “mən”in əcəli gələnə qədər səni buraxmaz.Sən istəsən də, istəməsən də həmişə orada olduğunu bilərsən. Ona görə acı gerçəklərinizi qəbullanın. Ümid etməyin demirəm, sadəcə bir şeyi unutmayın. Hardasa görmüşdüm; bir kitabı ikinci, üçüncü, dördüncü dəfə də oxusanız, sonu fərqli bitməz. Olmasını qorxduğunuz şeylərdən qaçmayın, qarşısında durun. Əks halda, o sizə çatana qədər qovalayacaq. Sizinsə bu qədər vaxtınız yoxdur.
İndi deyəcəksiniz, yalnızlıq necə sevilər? Sevilməz ki, buna alışılar. Əgər sən hər dəfəsində isyan etsən, dözülməz olmağa başlayarsan. Burax ətrafını, özün özündən bezərsən. Belə gedişatın axırı da bəllidir zatən. İNTİHAR. Necə də asan qaçış yolu! İntihar etməyə nə var ki? Torpaqla arandakı əngəl düymə boyda bir həb, boynuna taxdığın “üzük” şah damarını möhkəm qucaqlasın deyə ayağının altında əmrinə hazır dayanmış stul, bir quş tək havada süzə bilmə şansını sənə yaradan çoxmərtəbəli binanın damı ilə yer arasındakı məsafə qədər aşıla biləcək asanlıqdadır. Oysa yaşamaq elədirmi? Xeyr. Sən savaşmalısan, alacağın hər zərbəni loxma kimi udub həzm etməlisən amma məğlubiyyəti əsla! Həyatın sənə oynadığı oyuna müdaxilə edərək, sərgilədiyi dominant davranışı dirənişinlə alt-üst etmə zövqünü yaşamaq hər adama nəsib olmasa gərək.
Yəni anlayacağınız, birinin əlindən tutmağa cəsarətiniz varsa, buna ilk özünüzdən başlayın.Çünki bəzi insanlar yalnız qaldıqda böyüyür, bəziləri isə böyüdükcə yalnızlaşır. Yəni ya ətrafın səni tərk edəcək, ya da sən ətrafını. Özünü sev və onunla yola getməyi öyrən. Çünki birlikdə çox uzun səyahətiniz olacaq.

Yazar : Nigar Süleymanova