Son subay – Bozqırın yalnızlığı (davamı)

1 il sonra

Aradan bir il keçmişdi.İki uşaq bir yaş da artmışdılar.Ancaq bu bir il onlarda çox dəyişiklik yaratmışdı.Onlar yanlız başına həyatda qalmaq üçün hər bir çətinliyə gərməli olmuş,irəllədikcə daha təcrübəli bir insanlara çevrilirdilər.

Baturayın 9,Ayparanın 6 yaşı olmuşdu.Amma bu bir ildə öyrəndikləri ilə sanki onlar 15-16 yaşlarında bir yetişkin idilər.Baturay 5 yaşından ox atmağı,at minməyi,6-7 yaşlarda isə qılınc çalmağı öyrənməyə başlamışdı.Elə o yaşlardan da atası ilə ovlara gedər,atasından öyrəndiyi oxçuluq bacarığın sərgilərdi.Aypara isə kiçik olduğu üçün hələ ox atmağı öyrənməyə başlamışdı ki,o qətliam günüylə yarımçıq qalmışdı.Ancaq Baturay bir xeyli müddət atasından dərs almış və oxçuluğun sirlərinə yiyələnmişdi.Ayparanın oxçuluq dərslərini Baturay davam etdirirdi.Qılınc savurmadan da öyrəndiyi bir neçə hərəkəti də öyrədirdi.

Baturay Bozan Alpın qılıncını,Aypara isə atası-Qaratayın qılıncı qurşanmışdı.Hər gün birlikdə ova gedər,əliboş qayıtmazdılar.Ovdan sonra nişangah qurub ox atar,qılınc döyüşdürərdilər.Aypara çox kiçik olduğu üçün hələ  güləş dərsləri keçmirdilər.

Qış fəsli idi.Uşaqların çadırı soyuq olurdu.Çünki bu alaçıq yox,sadəcə bir neçə gecəlik kiçik çadır idi.Alaçığın bacası olar,isti soyuq hava ordan daxil olub çıxardı.Ocaq da onun altında olardı.Bu çadırda bircə dəfə ocaq qalamaq çadırı kül edərdi.Ona görə uşaqlar ovladıqları heyvanların dərilərin bir birinə birləşdirərək qalın bir dəri keçə düzəltdilər.Onu çadırlarının üstünə çəkib soyuğu az da olsa azaltdılar.

Yenə adi günlərdən biri idi.Yenə getməyə üz qoymuşdu qardaş və bacı.Ancaq bu gün adi gün olmadığını bir azdan özləri də görəcəkdi.

Baturay bir ağacın,Aypara isə digər ağacın arxasında gizlənib ov gözləyirdilər.Ox-yayları əllərində hazır idi.Ağaclar arasındakı addım 15-20 addım olardı.Onlar həmişə kiçik və ya təhlükəsiz heyvanlar ovlayırdılar.Bir az gözləyəndən sonra bir hərəkətlilik duydular.Deyəsən hansısa heyvan onlara tərəf gəlirdi.

Bu bir çöl qabanı idi.Ancaq yetişkin bir qaban olmadığı hiss olunurdu.Bala bir qaban olsa da elə də balaca deyildi.Baturay təhlükəli heyvan olduğunu görüb yayı bir az boşlayıb Ayparaya baxdı.Aypara başını bulayıb yox deyirdi.Amma Baturay bu heyvanı ovlamaq fikrində idi.Çünki,artıq böyümək və daha böyük hədəflərə doğru irəlləmək lazım idi.Odur ki,Ayparaya işarə etdi ki,mənim işarəmlə ox atmağa başlasın.Aypara da kiçik olduğuna baxmayaraq dəlisov bir qız idi.Elə o da bir az macəra yaşamaq istəyirdi.Oxunu-yayını hazır saxladı.

Baturay qabanın yaxınlaşmasın gözləyib yaxşı bir nişan yeri bəlirləmişdi.Elə ki,qaban ləng bir yerişlə nişangaha gəldi Baturay da çalışırdı ki,rahatca ölümcül yerindən vursun.İlk oxu atdı.Arxasınca da Aypara bir ox atdı.Baturayın atdığı ox  qabanın sağ gözünə dəydi.Böyük bir böyürtü çıxaran qaban sürətlə irəlləməyə başladı.Ayparanın atdığı ox isə ayağına dəymişdi.Ard-arda hərəyə iki dənə də ox atmışdılar ki,qaban artıq yaxında idi.

Qaban onu yaralayanları axtarıb hücum etmək istəyirdi.Qabanın sağ gözü vurulduğundan Baturayı görmürdü.Aypara istiqamətindən oxun atıldığın hiss edib kor dana kimi oraya verdi özünü.Aypara bunu görüb qorxuya düşdü.Nitqi qurusa da qardaşın səsləyə bildi:

-Baturay!!!-

Baturay səs gələn tərəfə baxanda gördü ki,qaban qızmış gözlərini Ayparaya çevirib ona hücum edir.Yəni yanlız sol gözünü.Artıq ox atmaq gec və faydasız idi.Çünki,qaban oxlardan kirpiyə oxşasa da hələ də haldan düşməmişdi.Demək ox ucları onun həyatına son qoymaqda aciz idi.Həyatına son qoymağa daha iti,daha böyük bir kəsici silah lazımdı.Bu kürəyinə bağladığı kəskin qılınc ola bilərdi.

Ancaq bu qılınc ona ağır gəlmişdi.Ani bir cəldliklə işlədə bilmirdi.Qaban onun qılınc savurmağından sürətli hərəkət edirdi.Amma başqa yol da yox idi.Qaban ölməli idi.Bacısını ölümün pəncəsinə yaxın buraxa bilməzdi.Qaça-qaça Ayparanın önünə keçib qabanı qarşıladı.Özündən asılı olmayaraq qılıncın qəbzəsinə iki əlini yapışdırdı.Sanki hansısa qüvvə ona “sən bacaracaqsan!” deyirdi.Elə həmin qüvvə də onun əlindən tutub qılıncı qınından çıxardı.Qaban çata-çatda qılıncı başının üstündən fırladıb var gücü ilə qabanın başına vurdu.

Baturay gözlərini yummuşdu.Amma birdən üzünə fışqıran qanı hiss edəndə gözlərini açdı.Gördükləri onu heyrətə düşürməyə bilməzdi.Qabanın başı iki parça olmuş,yarılmış yerdən qırmızı qan fışqırırdı.Baturay  Ayparaya tərəf döndü.Ayparanın da üz gözünə qan sıçramışdı.Bayaqdan üzündə görünən qorxunun yerini təəccüb almışdı.İkisi də bir müddət üz-üzə baxdılar.Baturay çaşqın və məsum səslə soruşdu:

-Qabanı mən öldürdüm?!-

Aypara da eyni çaşqınlıqla cavab verdi:

-Hə,qardaş!Sən öldürdün!-

Baturay üzündə kiçik bir çaşqın gülümsəmə göstərib çəkdi.Aypara da eynisini təkrar etdi.Sonra yenə Baturay bu dəfə yenə gülümsəməyə başalayıb ancaq bitirmədi.Ayparayla qarşılıqlı gülüşməyə başladılar.Gülüşləri artmağa başlayıb şaqqa çəkib gülürdülər.Baturay gülə-gülə deyirdi:

-Qabanı mən öldürdüm!İnana bilmirəm hələ də!-.Aypara da cavablayırdı:-Hə qardaş.İnan.Sən öldürdün-.

İkisi də yan-yana ağacın altına uzanıb uzun zaman həsrət qaldıqları gülüşə qovuşmağın dadın çıxarırdılar.O qədər ürəkdən gülürdülər ki,gözlərindən yaş belə gəlirdi.

Axşam çadırlarının önündə ocaq qalamış,ovladıqları qaban ətindən qızardırdılar.Hava sakitlik idi.Havalar soyuq olduğundan həşərat səsləri də yox idi.
Bu gün Baturayın bu cür cəsarəti və ağır qılıncı rahat bir çevikliklə işlətməsi bir dönüş nöqtəsi idi.Çünki,onlar artıq özlərinin nə qədər güclü olduğunu dərk etdilər.Keçən bu bir ildə çox şey öyrəndiklərinin fərqinə vardılar.Tək başına qalmalarına baxmayaraq həyatda qalmağı bacardılar.Həm də öz qazancları hesabına.Nə etdilərsə özləri etdilər.Baturay artıq güclü bir ər olduğunu anladı.Çünki,törələrincə baş kəsmək,qan tökmək igidlik,ərlik məqamına yetişdiyini göstərirdi.Bir savaşçının qanını tökməsə də bu yaşda özündən güclü bir heyvanı öldürmüşdü.Bu da onun ərlik məqamına yetişməsini sübut etmək üçün kifayət edirdi.

Baturay artıq dağdan enib,köçəri şəkildə yaşama davam etməyin vaxtı olduğunu qərar aldı.Bacısı Ayparaya sual verməyə başladı:

-Aypara!Mən qərar aldım ki,artıq bozqırlara dönək.Bu gün sənin tərəddüdsüz qabanı ovlamağı qəbul etməyin,ona bir cəsurca ox atmağın,mənim də qılınc savurub baş yarmağım göstərir ki,artıq atalarımız kimi bozqırların qucağında yaşaya bilərik.Nə deyirsən?Dönək mi?

Bayaq ki,sakitlikdə belə sanki bunların deyiləcəyin duymuşdu Aypara.Baturay sözün bitirəndən sonra Aypara bir cavab verdi:

-Dönək!Amma qış bitir.Bitəndən sonra…

ARDI VAR…

HEKAYƏNİN BUNDAN ÖZNCƏKİ HİSSƏSİ- http://sonuncuesr.com/2017/04/20/sonsubayhikayesi/