Get more stuff like this
Subscribe to our mailing list and get interesting stuff and updates to your email inbox.
Thank you for subscribing.
Something went wrong.
Osmanlı imperiyasının gizli tarixi
Dünyada baş verən gərginliklər nəticəsində meydana gələn hadisələrin cərəyan etdiyi XX əsrin əvvəlləri həm də türk millətinin sınağa çəkildiyi illər hesab edilir. Türk milləti dedikdə ağıla ilk gələn Osmalı dövləti, nəhəng, sarsılmaz Osmanlı imperiyası olur. Bir çox tarixi mənbələr, osmanlı dövlətinin türklər tərəfindən yaradıldığını sübut etməyə çalışır. Bəs həqiqətən türklərin kökü Osmanlı İmperiyasınamı gedib çıxır? Bunun üçün bir çox araşdırmalar aparılmış və hələdə araşdırılmağa davam edir. 40 ildən uzun sürən bu araşdırmalar nəticəsində məlum olmuşdur ki, indiyə qədər Osmalı milləti olaraq bilinən bu tarixi ad əslində türk milliyyətindən olan bir ailəyə məxsus addır. Al-i Osman, yəni Osman oğulları kimi tanınan bu ailə Türkiyənin Söğüt bölgəsində məskunlaşmışdılar. Osmanlı imperiyasından gələn imperatorlar türk ailələrindən birinin taxta hakimiyyətə keçməsindən ehtiyat etmiş və onlarda yaranan türk qorxusu ucbatından türk qızları ilə evlənməmiş, onları qəbul etməmişdilər. Hətta onları dövlət idarələrindən kənarlaşdırmağa çalışıblar. Zaman-zaman türklərə qarşı göstərilən bu münasibət, xüsusilə də Fatih Sultan Mehmetin (1432-1481) nəvəsi Yavuz Sultan Səlimin (1470-1520) dövründə daha da şiddətlənmiş və düşmənçiliyə çevrilmişdir. Beləliklə, dövlət təşkilatında türklər aradan qaldırılmış və dövlət qurucusu olan türk milləti öz dövlətinin düşməni kimi göstərilmişdir.
Osman oğlulları ailəsi, türkləri pisləmək, ləkələmək məqsədilə onları “Qızılbaş, Rafizi, İşıq, Zindik, Mulhid” kimi adlarda birləşdirmişdir. Yavuz Sultan Selim dövründən etibarən Celali adı altında yüz minlərcə türk qətl edilmişdir. Bütün bu proseslər paytaxt şəhər olan İstanbulda yerləşən Topkapı sarayından idarə edilmişdir. Topkapı Sarayı dövlət idarəçiləri heyətinin yetişdirildiyi yer idi. Onlar burada yerləşən Enderun məktəbindən məzun olub dövləti idarə edirdilər. Həmin məktəbə erməni, bulgar, macar, rum, arnavut kimi millətlər daxil edildiyi halda heç bir türk övladı qəbul edilmirdi. Osmanlı adlanan bu təbəqə əslində xristiyanlardan ibarət bir təbəqə idi.
Bir çox mənbələrdə isə Osmalı dövlətinin əsl adının Devlet-i Aliyye olduğu qeyd edilir. Bu dövləti idarə edən heyət üzvlərinin əsas xüsusiyyəti Türkləri düşmən kimi görməkləri idi. Bunların arasında şairlərə də rast gəlmək olar ki, onlar öz hökmdarlarına yaranmaq üçün türklərə demədikləri qalmırdı. Məsələn Sultan Suleymanın şəxsi şairlərindən olan Taşlıcalı Yahya türkləri “Türk-i ebter” yəni soysuz Türk adlandıraraq onları təhqir etmişdir:
“Bî-namaz idi hem yüzi kare
Düşmayince başı inmezdi yere”
Üzüqara (alçaq) adam namaz qılmazdı
Başı kesilip torpağa düşmeden de yere dəyməzdi
Özündən 50 il əvvəl yaşamış Kadimi ləqəbli saray katibi daha sərt ifadələr işlədərək türklərə öz nifrətini ifadə etmişdir:
“Türk’ü zannetme ki ola âdem
Türk ile oturma durma bir dem
Ser-i Etrak’i kesip hiç yime gam
Uktül-üt Türk’e velev kane ebak”
Düşünmə ki, Türk insandır
Onunla əsla bir an belə oturub durma
Türklerin başını kes heç düşünmədən
Atan belə olsa Türk’ü öldür.”
Bundan əlavə, məşhur şair Nefinin yazdığı şeirlərdə də türklərə qarşı düşmənçilik öz əksini tapır:
“Türke Hak, çeşme-i idraki haram etmişdir
Eylese her ne kadar sözünü sihr-i helâl”
Allah, Türkə ağıl çeşməsini haram etmişdir
İstərsə sözünü sehrle bəzəsin.
Padşahın müəllimi sayılan tarixçi Sadettin Efendi də Türkdən bəhs edərkən “Etrak-ı bî-idrak” yəni “ağılsız/axmaq Türk” deyərdi.
Osmanlının sayılan şairlərindən biri olan Baki, “muhteşem süleyman” olaraq tanınan padşaha təqdim etdiyi bir şeirində türklər haqqında belə deyir:
“Her taç yoksulluk ve yokluk ehline baş tacı olamaz.
ey hoca türk toplumundan olanın başı kabadır.
türk, sultan olma yeteneğinden yoksundur. ”
Osmanlı tarixinde çok hörmətli bir statusa malik olan Fatih belə, Otlukbeli müharibəsindən qayıdarkən əlində bıçaq olan birinə nə etdiyini soruşanda öldürülən türkmənlərin qulaqlarını kəsərək sırğalarını topladığını öyrənmiş və bunu öyrəndiyində “davam et” demişdir.
Osmanlı tarixçilərindən olan Naima türklər haqqında; kobud (qaba) türk, idraksız türk, həyləgər türk ifadələrini işlətmişdir. Bunlara bənzər minlərlə nümunə çəkmək olar.
Əslində türklər haqqında olan mənfi fikirlər Səlçuqların zamanından bəri geniş yayılmışdır. Məsələn səlçuqlu yazıçı Kerimeddin Mahmud bunları qeyd edir: “Qana susamış türklər köpək və qurd kimidirlər, əllərinə fürsət keçdimi yağmanı qənimət hesab edərlər, lakin düşməndən qorxaqcasına qaçarlar”.
Bütün bu faktlardan yola çıxaraq deyə bilərik ki, Osmanlı imperiyası heç də türklərin atası sayılmır. Türklərin kökü bunlara dayanmamalıdır. Türk ailəsindən törənən nəsil əllərinə fürsət düşdüyü an onları elə türklərə düşmən kəsilmişdir.
Mənbə:
