Get more stuff like this
Subscribe to our mailing list and get interesting stuff and updates to your email inbox.
Thank you for subscribing.
Something went wrong.
1923-cü ildə Gəncə ziyalıları – Mirzə Məhəmməd Axundzadə, Cavad bəy Rəfibəyov, Mirkazım Mirsüleymanzadədən ibarət “Nizami komissiyası” adlanan bir komissiya yaradaraq Nizami Gəncəvinin məzarı üzərində yaradılmış XIII-XIV əsrə aid məqbərəni təmir etmək qərarına gəlirlər. Bunun üçün müsabiqə elan edilir və 1926-cı ildə Politexnik universitetinin tələbələrinin hazırladığı lahiyə müsabiqənin qalibi olur. Amma nədənsə komisya fikrindən daşınır və məzarı söküb Gəncənin mərkəzində Şah Abbas məscidinin önündəki “Avaralar bağı” adlanan yerə daşınmasını qərara alırlar .Maarif nazirliyi və Elmlər Akademiyasının ziyalıları buna qarşı çıxır. 1926-cı ildən 1932-ci ilə kimi Nizaminin sümükləri ortada qalır. Lakin Dadaş Bünyadzadə, Salman Mümtaz, Mirabbas Mirbağırzadə işə qatılır və Nizaminin sümüklərini köhnə məzarına basdırılması qərarı alırlar. Qəbrin üzərinə müvəqqəti abidə qoyulur. 1939-cu ildə Kiyev ziyalıları ilə görüşündə Stalinin “Xosrov və Şirin” poemasından bir parçanı əzbərdən söyləməsi vəziyyəti yenidən dəyişir. Stalin memarlar – İ.P.Şeblıginin, C.Aleksandroviçə 1941-ci ildə keçiriləcək Nizaminin 800 illiyinə kimi məzar üzərində möhtəşəm abidə qoyulması əmrini verir və lahiyə olaraq 1903-1905-ci illərdə İranın Tiflisdəki konsulu Hüseyn xan Rzazadənin sulu boya ilə çəkdiyi bir rəsm əsəri qəbul edilir. Lakin müharibənin başlaması işləri dayandırır və məqbərənin inşası 1947-ci ildə başa çatır.
Şəkildəki qəbir daşı Dadaş Bünyadzadə və Salman Mümtaz tərəfindən 1932-ci ildə indiki abidənin yerində qoyulmuşdur.
