Get more stuff like this
Subscribe to our mailing list and get interesting stuff and updates to your email inbox.
Thank you for subscribing.
Something went wrong.
Dünən bir çoxunuz wifi-dan ayrılıb şirin yuxuya getdiniz..Bəziləriniz son vaxtlar oxuduğunuz kitabdakı əlfəcinin yerləşdiyi səhifəni taparaq zəif lampada mütaliənizi davam etdirdiniz..Ya da isti yayda sərinləmək üçün bir stəkan soyuq su içərək ulduzları seyr etdiniz..Mən isə…
Mənim 2 yaşım heç tamam olmamışdı..Amma sizin o lənətə gələsi “humanizm”iniz düşünmədi məni..Düşmən tərəfdən açılan güllə üz-gözümü qana buladı..18 aylıq həyatıma son verdi..
Arzularım var idi mənim..Mənim hələ qarşıda neçə-neçə doğum günüm qeyd olunacaqdı,mən də sizin kimi məktəbli olacaq,daha sonra ali təhsil ala biləcəkdim..Valideynlərimin mənimlə bağlı arzuları qəlbində qaldı..Kimə görə? Nəyə görə? Axı mən heç silah da tuta bilmirəm..Nə istədi ki,məndən o mənfur düşmən əsgəri?! Mənim günahım nə idi ki?! Dünyaya göz açmağımmı?! Yoxsa bəlkə yaşı valideynlərimdən də çox olan lənətə gəlmiş müharibəyə səbəb mən olmuşam??
Haqq-ədalət bərpa olunacaq deyirlər.. Necə?Nə zaman? Hansı haqq-ədalət? Bəlkə də bərpa olunacaq..Amma mən bunu görməyəcəm..Çünki,bu gün kiçik cəsədimi torpağa tapşırırlar..
Ətrafda hər kəs ağlayır..Məndən doymayan atam,anam mənimlə son dəfə görüşürlər..Çox darıxacam onlar üçün..Necə öyrəşmişdim evimizə,valideynlərimə,oyuncaqlarıma.. Bu gün kiçik xoşbəxtliklərimə son verərək 18 aylığımda layiq görüldüyüm o soyuq məzara daxil oluram..Bu qorxunc dünyanı hələ dərk etmədən onunla vidalaşıram…Göylərdən sizi izləmək ümidi ilə..
Müəllif : Fəridə Həmidzadə
