“Həyat” nağılı..

Salam. Nağıl sevirsiniz? Çünki,mən sizə bir nağıl danışacağam. Bilirəm hamımız böyümüşük. Nağıl dinləyən vaxtımız deyil. Eybi yox. Mən yenə də danışacağam. Nağıl hər yaşda, hamıya maraqlı gəlir. Dinləyin:

Bir xəbərdarlıq edim öncədən. Əgər öz qabığınızdan çıxmağa tənbəllik edənlərdənsinizsə, ya da tək çarəni qabığında yaşamaqda görənlərdənsinizsə ehtiyatlı olun, nağılım sizi qabığınızdan çıxarda bilər. Ya da başqasını çıxartmağınıza vəsilə ola bilər.

Əvvəlcə bir şey deyim..Bəzilərimiz var ki, aramızda nə göyə, nə yerə məxsusdur. Tanrı onları niyə yaradıb bilmirlər. Ondan, bundan talelərini soruşurlar, özləri üçün nə edə biləcəklərini öyrənmək istəyirlər. Kimsə onlara yol göstərmir. Yol göstərmədiyinə görə də verdikləri məsləhət də özlərinin seçim və həyat tərzlərinə uyğun olduğundan onların heçbir köməyinə çatmır. Əksinə əllərindəkiləri də itirirlər.

– Nədir? Nə olub?

Yox, yox bu sual onların daxilindəki cavabların sualları deyil.

Düzgün sual:

– Sən nə istəyirsən?

Bu sual qarşındakı insanın , bəlkə də daxilinə enib orda gizlətdiyi, toza qərq etdiyi cavablara işıq tutaraq ortaya çıxara biləcək. Nə olsun?Bu kimin üçün əhəmiyyətlidir ki? İnsan övladı yaranandan bəri yalnız özünü düşünür. Başqalarını və özünü düşünənlər isə qarşısındakılara o sualı həmişə verə bilir və verir.

Keçək nağıla.

Uzaq diyarların birindən bir ailə şəhərə köçür. Ailənin başçısının adı Qəhrəman olur. Bütün var-dövlətini arxasında qoyub gəlir. Olur bir heç. Oy, bağışlayın. Axı o, qəhrəmandır. Sonra dəyirmanda çalışır. Çox çalışır. Öz işini qurur. Gözəl bir ev tikir. Sonra onun oğlu böyüyüb onun yerinə keçir. O da ikinci qəhrəmanımızdır. O da evə yeni otaqlar artırır. Hər şeyi daha da yaxşı edir. Sonra onun övladı doğulur. Balaca qəhrəmanımız. Bir çox işi öyrənməyə çalışır. İdarəçilik, mühəndəslik və s. Bir gün balaca qəhrəmanımız minlərcə kilometr uzaqda qəlbi ilə dünya arasında bir dostla rastlaşır.

Dost dedi: ” Salam ”

Qəhrəmanımız cavabladı : ” Salam ”

Dost dedi: ” Necəsən ? ”

Qəhrəmanımız dedi : ” Yaxşıyam,sən necəsən ? ”

Dost dedi : ” Sən niyə belə danışırsan? ”

Qəhrəmanımız cavab verdi: ” Necə danışıram ? ”

Dost dedi: ” Robot kimi səs çıxarırsan. Yəni.. Dayan. Hara gedirsən ?

Q : ” Dayana bilmirəm, Dayansam ölərəm.

D : ” Ölmək ? ”

Q : ” Bir yarışda qaçıram. ”

D : ” Nə yarışdır bu ? ”

Q : ” Bilmirəm .”

D: ” Bilmirsən ? Bilmədiyin yarışda niyə qaçırsan ? ”

Q : ” Çünki hamı qaçır . Mən də qaçıram. ”

D : ” Niyə hamı qaçır ? Niyə heç kim dayanmaq istəmir ? ”

Q : ” Niyəsini bilmirəm. ”

D : ” Boş ver, yaxşı. Qazandığın müddətcə hansı yarışda olmağının nə mənası var? Əminəm ki, birincisən. ”

Q : ” Yox ”

D : ” İkincisən ? ”

Q: ” Yox ”

D : ” Üçüncüsən ? Dördüncü ? Beşinci ? ”

Q : ” Yox. ”

D : ” Arada bir yerdəsən. Aradakı adam. ”

Q : ” Hə adi, hamı kimi bir adamam. ”

D : ” Adi biri olmaqla özünlə qürur duyursan ? Sən adi biri deyilsən. Sən fərqlisən. Və dəyərlisən.”

Q : ” Bağışlayın. Səhv nömrə.. ”

D : ” Nə? Kimsə sənə deməyib ?”

Bu qəhrəmanımız bir şeylər xatırlamağa başlayır. Deyir ki :

Q : ” Dəyərli olduğumu deyən biri vardı.”

D : ” Kim idi o ? ”

Q : ” O bir ilan idi. ”

D : ” İlan ? ”

Q : ” Hə,ilan. Adını bilirsən ?Onun adı uşaqlıqdır.”

D : ” Uşaqlıqmı ? ”

Q : ” Uşaqlıq zəhərli bir ilandır. Həyətdə gəzirdi. Otların arasında gizlənirdi. Birdən qalxdı. Vurmağa hazır. Boğduğum zaman o məhv oldu. Ayaqlarımın altında əzildi. Lənətə gəlmiş boynunu ayağımın altına qoydum və onu sərt hərəkətlə əzdim. Məhv oldu. İndi hər şey yaxşıdır. Heç kim mənə dəyərlisən demir. Rahatca həyatımı yaşaya bilərəm. Get, getme. Dayan. Otur. Dur. Adi biriyəm.”

D : ” Bu nə başdan xarablıqdır. Səhvdir bu. Yarışını seç, birinci olub olmayacağına bax. Birinci olacaqsan. Dayan daha.”

Q : ” Dayana bilmərəm. ”

D : ” Özünə bir bax. Sən kim olduğunu bilirsən. Birgün dünya da səni biləcək. Aç gözlərini.ə

Q : ” Açmayacağam! Dayanmayacağam! Yarışda qaçmağa davam edəcəyəm. Adi biri olaraq qalacağam. Danış, gül, otur, dur, dayan, get, yat, ye..”

Beləliklə, qəhrəmanımız həyatının qalanını da qaçdı. Dayanmadı. Və birgün öldü. Nağıl bitti.

Niyə ? Cavabı bilirsiniz. Sizcə nağıl necə idi ? Sonu pis idi? Hə, pis idi. Bu mənim hekayəmdir. Narahat olmayın. Sonunu dəyişdirə bilərik. Mən bu yarışda birinci gələcəyəm. Bilirəm. Çünki, həyatım öz əlimdədir. Öz yarışımı özüm seçirəm. Və birinci olmaq üçün çalışıram. Və birinci olacağam da. Çünki istəyirəm. Kimsə özünü dəyişdirmək və tapmaq istəyirsə onlar başa düşəcək bu nağılı. Ruhlar birləşdiyi zaman bədənlər nə qədər ayrı qala bilər ki ? Yolunu tapacaqsan. Ayaqların səni həqiqi getmək istədiyin yerə aparacaq. Bu həyata bir dəfə gəlirsən. Onu da sadəcə nəfəs almaq xatirinə yaşama. Bir addım qabağa çıx. Xəyallarını danış bizə, səni gedəcəyin yerə götürəcək. Xəyallarından bərk tut. Sahiblən, gərçəkdən kim olduğunu söylə. O zəncirləri qır. Sən başqa birisən . Sərhədsizsən. Sən sərhədlərin olmadan uç. Kim olmaq istəyirsənsə o ol. Dalğasan sən. Küləksən sən. Keç bütün maneələri . Özünü öz yolundan çək. Burax içindəki uşaq sənə düzgün yol göstərsin. Azad et əsl səni!

Arzularınızı sabah yaşamaq üçün bu gün şüuraltı bağçanıza toxumlarını səpin.

” Xoşbəxtlik bizim öz əlimizdədir ”

Aristotel ( e.ə. 384-322 )

 

Yazar: Aliz Aladin