97 yaşı olan faciə

2017-ci ilin aprel ayıdır..Bu günlərdə Bakının havası heç xoşuma gəlmir.Yenə də o sevmədiyim külək aramsız olaraq əsir.Lakin,bu gün aprelin mənim üçün ən fərqli,ən sevimsiz günüdür..97 illik bir faciə tarixi..97 il öncə bu günki tarixdə küləyini sevmədiyim bu şəhərə 11-ci Qızıl Ordunun tankları hücum etdilər.Bu tanklar bir də 70 il sonra yenidən xalqın qanına bulaşaraq gəldiyi yerə geri dönəcəkdi..
İdeologiyasından,düşüncə tərzindən asılı olmayaraq hər kəs bunun işğal olduğunu bilir..Tankların şəhərə daxil olaraq əhaliyə hücum etməsinin ancaq bir adı var – İşğal..
1920-ci il 28 aprel tarixi 70 il sürəcək bir iztirabın əsasını qoymuş oldu..SSRİ hakimiyyəti zamanının müsbət tərəflərini görməzdən gəlmək istəmirəm.Ən azından Azərbaycanın təhsili,elm sahəsi inkişaf etmiş və savadlı alimlərimiz dünya alimləri ilə müqayisə olunacaq həddədirlər..Lakin,elm bəxş edən mənim ziyalımı 37-ci il repressiyasına məruz qoyursa,tariximi təhrif edib farslaşdırırsa,özünü dost kimi təqdim edib,mübarizi apardığı faşizmin ən yüksək dərəcəsini özü nümayiş etdirirsə o sistem nəyimə gərəkdir?!
Ədəbiyyatımı öz ideologiyasına uyğunlaşdıran,tariximi öz ideologiyasına uyğun yazdıran,bir “səhv” edəni isə (onların dediyini etməyənlər nəzərdə tutulur) ev dustağına çevirən,həbs etdirən və ya öldürən bir quruluş nəyə lazımdır ki?!
Bu gün SSRİ deyib fəryad edən kəslər az deyil..Səbəb kimi isə guya ki,hər kəsin bərabər yaşadığı, həyatın daha gözəl olması və s.göstərilir..Bu isə sosializm nağıllarının mənşəyinə aparan bir yoldur.. Məşhur bir deyim var – sosializm,kommunizm maddiyyatı əldə edənə qədərdir..Əyər onların yaşayış səviyyəsi üstün olsa onlar da sosializmin qəti əleyhinə olacaqlar..Yəni,bu gün SSRİ-nin həsrətini çəkənlərin də əsas səbəbi maliyyə, maddiyyatdır..
Maddiyyata görə öz xalqınızın,ümumiyyətlə,bütün bəşəriyyətin qanının axmasına səbəbkar olmağın bir adı var..Vicdansızlıq..

28 Aprel hələ hücum olmamışdan əvvəl təcili iclas keçirildi. İclasda Rəsulzadə və başqa millət vəkilləri, ziyalılar iştirak edirdi. Qərar qəbul olunmalı idi. Təslim olaq yoxsa mübarizə aparaq? Səsvermə keçirildi. Rəsulzadədən başqa hamı təslim olaq dedi. Rəsulzadə etirazı zamanı dedi ki, “40 minlik ordumuz var, mübarizə aparaq son damla qanımıza qədər”. Qəbul olunmadı. Rəsulzadədən başqa hamı təslim olmağı seçdi. Və təslim olduq. Bilirsiz noldu? Ruslar Bakıya girəndə 48 min insanı öldürdülər. 48 min. 40 minlik ordumuz ilə mübarizə apara bilərdik. Düzdür, rusların 200 minlik ordusu var idi. Amma bizlər bir balaca xanlıq ilə (Şəki xanlığı) Rusiya imperiyasına qarşı dirənirdik və xəyanətlər olmasa idi qalib də gələcəkdik. Ona görə də son damla qanımıza qədər mübarizə aparmalıyıq.

Sevindirici haldır ki,bu gün müstəqil ölkəmiz var və heç kəsdən asılı deyilik..Ölkəmizin inkişafı üçün hər birimiz çalışmalı,dövlətçiliyimizə sadiq qalmalı və yad ünsürlərə aldanmamalıyıq..

Müəlliflər : Fəridə Həmidzadə,
Ziya Kazımzadə.